نام طلبه: زهرا خوبکویی

چکیده

     «سرمشقگیری و الگوپذیری»، مهمترین و کاربردی ترین نوع شناخت و یادگیری در همه دوران زندگی است. بر همین اساس هدف این پژوهش، تربیت به وسیله الگو است، که می توان آن را «روش الگویی» نامید. این روش در سرتاسر زندگی و ابعاد مختلف آن کاربرد دارد و از آن جا که محتوای تربیت را به صورت عینی و عملی ارائه می دهد، در انتقال مفاهیم و آموزش برنامه های تربیت دینی، بسیار مؤثر است. شاید به همین دلیل است که در منابع اسلامی، بر بهره گیری از الگو و پیروی از اسوه های حسنه تأکید شده است. اسلام در ترسیم برنامه روزانه مسلمانان، پیوسته روش «الگوپذیری» را متذکر شده، و آنان را به حضور مستمر و به موقع در جایگاه الگوهای شایسته الهی فرا میخواند و از الگوهای ناشایست برحذر میدارد. تأثیرپذیری انسان از محیط و گرایش او به تقلید را می توان از مبانی اثرگذاری این روش نام برد. در نتیجه این پژوهش به بیان جایگاه الگو در تربیت دینی بر اساس دستور العمل های قرآن و دیدگاه های معصومین علیه السلام پرداخته است. در ابتدا مفهوم تربیت، تربیت دینی و الگوی تربیتی به اختصار معرفی و سپس شیوه الگو سازی و بهترین الگوهای تربیتی قرآن کریم و روایات مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. در پایان به تاثیر الگوپذیری در تربیت دینی اشاره شده است. پژوهش حاضر با روش کتابخانه ای و با استفاده از منابع  کتابخانه ای، مقالات منتشر شده و استفاده از نرم افزارهای قرآنی جمع آوری شده است.

 کلید واژه ها: الگوپذیری، اهل بیت علیهم السلام، تربیت دینی فرزند